Książka opowiada o życiu politycznym, o zmianach poglądów Piłsudskiego i jego rodzinie. Posiada też wiele zdjęć miejsc i innych postaci historycznych (nie tylko Piłsudskiego).

Lektura zaczyna się od przedstawienia rodziny Piłsudskiego. Pochodził z rodziny wielopokoleniowej, nie znano dokładnie jej początku. Wspomniano, że bardzo kochał swojego brata Bronisława. Nieszczęśliwie, gdy był jeszcze mały, cały dobytek rodzinny strawił pożar, przez co musieli przenieść się do Wilna. W gimnazjum panowała antypolska atmosfera. Dlatego przez pokazywanie powiązania z Polską i przez liczne bójki ( zazwyczaj w obronie ulubionego brata ) zamykano go w areszcie. Jego większe problemy zaczęły się, gdy w wakacje zaangażował się w pracę tajnych kółek młodzieży wileńskiej. Razem z bratem połączyli siły z Rosjanami, który chcieli dokonać zamachu na cara Aleksandra III. Cesarska policja wpadła na ich trop i Piłsudski został skazany na 5 lat, a jego brat na 15 lat.  Pierwsze większe starcie miało miejsce, gdy zebrał oddziały ochotników Strzelca i Drużyn Strzeleckich, z którą wyruszył do Królestwa Polskiego, by wywołać powstanie antyrosyjskie ( działo się to przed wybuchem I wojny światowej ). Został nazwany wtedy pierwszym dowódcą 1 pułku piechoty  Legionów Polskich, ale Polacy z Kongresów nie odpowiedzieli pozytywnie na wezwanie do walki. W czasie odwrotu pierwszy raz dowodził w boju. Uczestniczący w tej walce mówili, że jego rozkazy były stanowcze i wydawane ze spokojem.

Uważał, że największym naszym przeciwnikiem jest Rosja. Wykorzystywał więc współpracę z Austrią i Niemcami, by budować polską armię. Po przejęciu władzy naczelnej nad wojskiem ( co oznaczało również polityczną ) na pierwszym posiedzeniu Sejmu Ustawodawczego  rozpoczętego w 1919 roku miał przemówił i po 10 dniach złożył rezygnację z urzędu Tymczasowego Naczelnika Państwa, twierdząc, że jako człowiek z „naturą czynną” woli znaleźć się na froncie.

W książce zostało opisane starcie głównych sił rosyjskich pod Warszawą i armii Michała Tuchaczewskiego znad Wieprza z planem opracowanym przez Józefa Piłsudzkiego i sztabu generalnego, w którym szczęście pomogło wygrać Polakom, w bitwie nazwanej „cudem na Wisłą”. W tej bitwie wojsko radzieckie zostało rozbite. Gdy w 1921 roku sejm uchwalił Konstytucję, wybór jego    ( przez prawicę ) na prezydenta był niemal pewny, ale marszałek zrezygnował z powodu wieści o przejęciu władzy w kraju przez prawicę, przez zabójstwo Gabriela Narutowicza prezydenta RP. Odpoczywał wtedy bawiąc się z córkami, grając w szachy, czytając prasę i stawiając swojego ulubionego pasjansa. Oddawał swoją pensję na cele charytatywne, dlatego na życie zarabiał pisaniem. Drugi raz, gdy odmawiał wysokiego urzędu, było to po zamachu majowym, przyjął tylko urząd ministra spraw wojskowych. Sterował z tej pozycji polityką państwa i 2 sierpnia doprowadził do nowelizacji Konstytucji. W latach 30 walczył z opozycją nakazując aresztowania liderów partii opozycyjnych. Przez powstanie obozu w Berezie Kartuskiej i sztuczkach w uchwalaniu nowej Konstytucji wrogowie mówili o dyktaturze, a zwolennicy o uzdrawianiu państwa.

Piłsudski pisał wiele prac, między innymi poemat: „Cela nr 26”, „Moje pierwsze boje” i „Rok 1863”. Lubił przyrodę i zabawę ze swoimi córkami. Kiedy wyprodukowano model przenośnego projektora, polubił też filmy. Uwielbiał słuchać radia na pełnej głośności i herbatę z twardymi ciasteczkami. Jego ulubioną postacią był Napoleon, którego często cytował, np.: „Honor to bóg wojska”. Zmarł na raka wątroby.

 

Opisane powyżej sytuacje są tymi, które bardziej zapamiętałam lub uważam, że są ważne. Uważam, że książka dzieli się na dość dziwne rozdziały, które dotyczą jednego lub kilku zagadnień, nie będąc zazwyczaj chronologiczną całością. Książka opowiada bardziej o polityce i ważnych wydarzeniach związanych z tą postacią niż o jego życiu prywatnym, o którym jest wspomniane tylko o ty, co robił w wolnym czasie i kogo poślubił na końcu książki.